Don Quichot is helemaal de weg kwijt! De ridder zit niet op een trots paard maar op een oude knol, een kasteel blijkt een gammele herberg te zijn, en de reuzen waartegen hij vecht zijn eigenlijk windmolens. Hij doet het allemaal voor Dulcinea, zijn geliefde. Maar bestaat zij eigenlijk wel? En is Don Quichot wel een echte ridder?
In het symfonische gedicht Don Quixote van Richard Strauss portretteert de cello de hoofdpersoon, en de altviool zijn knecht Sancho Panza. Voor deze gelegenheid spelen de musici van het Concertgebouworkest een speciale bewerking voor kamerensemble van de Nederlandse componist Giel Vleggaar. De tekst en regie zijn van Lotte van Dijck. Natuurlijk allemaal gebaseerd op Cervantes’ beroemde boek – na vierhonderd jaar nog steeds goed!
