Er zijn een hoop momenten moet ik zeggen.. Vooral de eerste coupletten van het lied waren altijd spannend, want daarin bezong ik altijd de gast die op dat moment nog geen idee had wat hem of haar te wachten stond. Eén keer heb ik staan grunten—ja, écht grunten—voor de zanger van Hang Youth. Ik was meteen gelijk mijn stem kwijt, maar gelukkig leverde het wel een hilarisch tafereel op.
Maar wat ik echt nooit meer zal vergeten is mijn imitatie van Ilse DeLange. Zij was op dat moment in de uitzending en stond op nog geen meter afstand van mij. Ik met het zweet in m’n bilnaad, zij in opperste paraatheid. Want aan het eind van de scène had zij één zin tekst. Ze ging er vol voor! En het toffe was: we klonken exact hetzelfde. Daarna kon ik opgelucht ademhalen.
Ik ben altijd al dol op jazz muziek geweest. En al sinds mijn puberteit, schrijf ik liedjes in het Nederlands. Sinds 2001 ben ik cabaretière, maar een keer m’n eigen muziek maken, dat lonkte nog steeds. Ik wist dat jazz/Nederlandstalig niet een voor de hand liggende combinatie is, maar toen ik Aristo (met zijn bigband) tegenkwam en we begonnen met muziek schrijven, ging het als vanzelf. We hebben nu vijf shows gehad en het publiek reageert ontzettend enthousiast. De show is een Rollercoaster van allerlei muziekstijlen. Grappige, ontroerende en swingende liedjes met tussendoor anekdotes, sketches en mime-scènes. Als je als maker echt maakt wat je wíl maken, dan blijken niet voor de hand liggende combinaties juíst te kunnen.
Vier handdoeken gebruiken voor één douchebeurt? Check. Ontploft aanrecht na één tosti? Check. Lege verpakkingen terug in de koelkast of de voorraadkast? Dubbelcheck. Het is echt overal hetzelfde. Het schrijven van deze derde show was dus voor mij een stuk makkelijker nu ze puber zijn.
De eerste show schreef ik toen ze 5 en 7 waren—toen moest ik nog googelen wat puberale noodswings precies inhielden. Nu? Nu heb ik live materiaal, elke ochtend bij het ontbijt. Soms ontploffen ze al, als ik alleen maar ‘goedemorgen’ zeg…
Ik heb toevallig laatst een nummer van Nancy Wilson vertaald. ‘Guess who I saw today’. Dat nummer gaat over een vrouw die haar man ziet vreemdgaan in een cafeetje in de stad. De manier waarop het nummer zich opbouwt is erg grappig. Meer nummers van haar lenen zich hiervoor. Ook nummers van Ella Fitzgerald zou ik wel eens willen vertalen. Ze zitten boordevol humor.
Ik ga zelf graag naar iemand als Stef Bos of Wende. Mijn hoogtepunten afgelopen jaar waren Sammy Ray & Friends en St. Paul and the broken bones. Helemaal mijn muziek. Ook ben ik zeer benieuwd naar de nieuwe programma’s van Yentl en de Boer en Daniel Arends. Kaartjes voor de Vlaamse nieuwkomer Emma Bale heb ik al in pocket en ik heb kaartjes voor Annie and the Caldwells gekregen van mijn man. Heel benieuwd!
Foto: Merlijn Doomernik
